Pracując na dokumentacji wideo, obejrzałam i pobieżnie opisałam prawie wszystkie dostępne mi pokazy, w zamyśle stworzenia przekrojowego obrazu, w którym szczególną uwagę chciałam poświęcić roli obiektów, widzów i miejsc prezentacji. Nie mogłam tego jednak zrobić, ponieważ materiału było zbyt dużo – dysponowałam zapisem ponad dziesięciu spektakli, różniących się od siebie w dużym stopniu – miejscem, formą interakcji z widzami i rozmiarem widowni, założeniami improwizacji, kostiumem, wyborem i rolą obiektów, etc. Wszystkie zarejestrowane pokazy, miały jednak łączący je element – ruch i kalejdoskopowo zmieniające się sceny i obrazy. Aby je opisać używałam uproszczeń, analiz i interpretacji, które coraz bardziej oddalały mnie od tego, co działo się na ekranie. // Fragment pracy, którą piszę, w ramach studiów kulturoznawczych na IKP oraz Stypendium Badawczego Grażyny Kulczyk. #corobiękiedytańczę #autoetnografia #choreografia #notatki #ruch @inst_kultury_polskiej @artstationsfoundation