Podążając za archiwum, zaczynam uświadamiać sobie, że w “Wychodząc od działania” miał miejsce inny proces ewolucji, niż ten który próbowałam dotąd zlokalizować. Zmiany zadań, rozwój i przesunięcia w praktykach ruchowych i performatywnych czy dramaturgii, to tylko część badań przeprowadzonych w ramach 40 spotkań z widzami i świadkiniami. W notatkach znajduję coraz więcej pytań o rolę i sprawczość przestrzeni, widzów oraz obiektów. Pod koniec września 2017 (w czwartym miesiącu projektu) zaczęłam stawiać sobie za zadanie przesuwanie centrum uwagi z performerki na widzów, a praca przestała ogniskować wokół mojego ciała w ruchu, promieniując na przestrzeń, obiekty Alicji Bielawskiej oraz próby zapraszania widzów do wspólnego tworzenia.